ಅವಳ ವಿಷದ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಪಾಲು ಪಡೆದಿದ್ದೇನೆ ಈಗ..

ಅಮೃತವನ್ನೇ ಉಣಿಸಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲಾ
ವಿಷದ ಬಟ್ಟಲನ್ನೇಕೆ ತಂದು ಸುರಿದರು?
ಆಕಾಶ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ ಅವಳು..
ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಷತ್ರ ಎಣಿಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತೇನೆ ನಾನು.

ಅಪರಾತ್ರಿಯ ಸಂವಾದಗಳಿವು ಮೌನದೊಂದಿಗೇ ಘಟಿಸುತ್ತವೆ..
ಅವಳು ಮಾತಿಗಿಳಿಯುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಮೂಕಳಾಗುತ್ತೇನೆ! 

ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆಲ್ಲಾ ನೇರ ಎದೆಯ ಕವಾಟಕ್ಕೇ ಗುರಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ.
'ಘಾಸಿಯಾಗುತ್ತದೆ ನನ್ನೆದೆಗೂ'.. ಊಹೂಂ ಆಲಿಸುವಷ್ಟು ಸಹನೆ ಅವಳಿಗಿಲ್ಲ!

 ಅವಳ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ಯಾರಿದ್ದರೂ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ..

ಪಾಪದ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು.. ಲಾಲಿಸಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ,, ಪಾಲಿಸಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ,, 

ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಸಮಾಧಾನಿಸಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ..
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಕೊಂಡಿಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಬಂಧಿಸಿಕೊಂಡು ನರಳುತ್ತೇವೆ! 

ನಾನಿಲ್ಲಿ, ಅವಳಲ್ಲಿ..

ಸೋತಿದ್ದೇನೆ ನಾನೂ, ಅವಳಂತೆಯೇ
ಬದುಕ ಆಯ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ,, ಇಟ್ಟ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ
ಕುಸಿದಿದ್ದೇನೆ ನಾನೂ, ಅವಳಂತೆಯೇ
ಮುರಿದುಬಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ,, ಛಿದ್ರಗೊಂಡ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ..

ಅವಳ ವಿಷದ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಪಾಲು ಪಡೆದಿದ್ದೇನೆ ಈಗ.. 

ತುಂಬುವುದಾದರೆ ಇಬ್ಬರ ಮಡಿಲಿಗೂ ವಿಷವನ್ನೇ ತುಂಬಿಬಿಡಲಿ!
ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ವಿಷದ ಬಟ್ಟಲಿಗೂ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸುರಿಯುತ್ತೇವೆ.. 

ಇಲ್ಲವಾದರೆ ವಿಷವನ್ನೇ ಅನುದಿನವೂ ಗುಟುಕಿಸುತ್ತಾ, ಅದನ್ನೇ ಅಮೃತವೆಂಬಂತೆ ಭಾವಿಸುತ್ತಾ ಬದುಕಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ..